Culture

பூர்வ பாகத்தில் ஒரு மனிதன் அடைய வேண்டிய உயர் பதவி சொர்க்கம் என்றும், அது வாழ்க்கை முடிந்தபின்பே சென்றடைய முடியும் என்றும் கூறுவதாக இந்த உபநிஷதம்^[1] உரைக்கிறது. சொர்க்கம் சென்றவர்கள் துக்கமே இல்லாத நித்தியானந்த நிலையை அடைவார்கள் என்றும் கூறுகிறது. உத்தர பாகத்திலும் இதே கருத்து தெரிவிக்கப்படுவதாக போதிக்கும் அதே வேளையில், எல்லையற்ற ஆனந்தத்தை எங்கோ சொர்க்கபுரியில் சென்றடையாமல், நாம் பூலோகத்தில் வாழும்போதே அடைய முடியும் என்கிற உயர்ந்த கருத்தை இந்த உபநிஷதம் முன்வைக்கிறது.

மேலும் தற்போதுள்ள நமது பண்டிதர்கள் புத்த மற்றும் ஜைன மத தத்துவங்களையும் கற்க முன்வர வேண்டும் என்று நான் எண்ணுகிறேன். வேதத்தை அடிப்படையாக கொள்ளாத இதுபோன்ற மதங்களை நான் கற்கச் சொல்வது புதுமைக்காக அல்ல. ஒரு காலத்தில் புறக்கோட்பாடுகளாக கருதப்பட்ட சாங்கியத்தையும் வைசேஷிகத்தையும் கூட நமது பண்டைய புலவர்கள் கற்றுத்தேர்ந்தனர். சங்கரர் முன்னதை போலி-பாரம்பரியக் கொள்கையெனவும், பின்னதை அறை-சூனியவாதம் என்றும் கருதிவந்தார்.^[1] அப்படி இருந்தும்கூட, இவற்றை உன்னிப்பாக பயின்றனர்.

[மைலாப்பூரிலுள்ள Madras Sanskrit College நிறுவனர் தினத்தன்று 26 பெப்ரவரி 1940 அன்று ஆற்றிய உரையிலிருந்து]

An Upper Bound for the Number of People in the Family

Undivided Family

Whenever I think of the lives of our ancestors, a kind of anxiety envelopes me. Is there any future for joint family system in our country? Is it not declining at present? If we decide that this system is good from a broader perspective, is it possible under the current circumstances to keep it alive?

Plague

The Plague pandemic came to Mulbagal perhaps after all other places in the vicinity. When the news spread that Plague had broken out in Kolar and Bowring Town, people of Mulbagal mused: “To the West of our town is Virūpākṣi Māramma. Nācāramma stands guard atop the hills. Raṇabheramma is at the centre of the town. And in the East Āñjaneyasvāmi stands tall with his mighty arm raised, protecting us vigilantly. When we are so protected on all sides, who or what can cause us harm?” Thinking thus, they emboldened each other.