தனி மனிதனாக நம்மால் நேர்மையாக நிமிர்ந்து நிற்க முடியும். ஆனால் சமூக வாழ்க்கைக்கு இது சாத்தியப்படாது. தீய சக்திகளை வெற்றிகொள்ள பற்பல உத்திகளைக் கையாள வேண்டும். நம்மால் கிருஷ்ணனிடத்தில் தொலைநோக்கும், புத்திசாலித்தனமும் மிளிர்வதைப் பல இடங்களில் காணமுடிகிறது. பாண்டவர்களிடத்தே நட்புபாராட்டுவதற்கு முன்பே, மாற்றத்திற்கான விதையை விதைத்துவிட்டான்.
ஒன்றுமறியாத கிராமவாசியாக நகரத்துக்குள் பிரவேசித்து கம்சனைக் கொன்று வீழ்த்துகிறான். உடனுக்குடன் திருதிராஷ்டிரனை, "உனது சகோதரனின் விதவையும், அவளது பாலகர்களும் ஷதஷ்ருங்க மலையிலிருந்து கிளம்பி உன்னிடம் வருகிறார்கள். அவர்களைப் பாதுகாக்க வேண்டியது உன் பொறுப்பு. உன் பிள்ளைமீது நீ வைத்திருக்கும் குருட்டுப் பாசத்தால் அவர்களை அநியாயமாய் நடத்திவிடாதே!", என்று எச்சரிக்கிறான்.
பொது வாழ்வில் ஈடுபடும் ஒருவனுக்கு தன் இடத்து நிலவரம் மாத்திரம் அல்லாமல், உலக நிலவரத்திலும் நல்ல பரிச்சயம் வேண்டும். ஒரு நாட்டின் வெளியுறவு கொள்கையானது பிற தேசங்களை ஒத்துதான் அமையும். எவரேனும், "இந்த விவகரத்தில் இந்தியாவின் நிலைபாடு என்ன?", எனக் கேட்டால் நம்மால் உடனே அதற்கான பதிலைக் கூறிவிட முடியாது. நாம் பிற நாடுகளின் நிலைபாட்டையும், அவர்கள் கூறி நடந்து கொள்ளும் விதத்தையும் அலசி ஆராய்ந்த பின்பே பதிலுரைக்க முடியும்.
வடமதுரை நகரம் யமுனை ஆற்றங்கரையில், இன்றுள்ள ஆக்ரா நகருக்கருகில் இருந்தது. அது எவர் வந்தும் தாக்கக்கூடிய பாதுகாப்பற்ற பிரதேசத்தில் இருந்தது. ஆர்யாவர்தா முழுவதிலும் அவனுக்கு ஒரு நேர்மையான அரசன்கூட கண்ணில் படவில்லை. இச்சூழலில், பாண்டவர் மட்டுமே அவனுக்கு உற்ற நண்பர்களாய் பட்டார்கள். இவ்விஷயம் நமக்கு அக்காலத்து வரைபடங்களைப் பார்த்தாலே புலப்பட்டுவிடும். வடமதுரை இன்றைய ஆக்ராவுக்கு அருகில் இருந்தது. ஹஸ்தினாவதி இன்றைய மீரட் நகருக்கருகில் இருந்தது. பிஹார் இன்றுள்ள இடத்தில்தான் மகத அரசு இருந்தது. இன்றுள்ள குவஹாதிக்கு அருகில் ப்ராக்ஜோதிஷபுரம் இருந்தது. நரகாசுரன் ப்ராக்ஜோதிஷபுரத்து அரசன். அவன் மகத அரசனான ஜராசந்தனது நண்பன். இன்றுள்ள வங்காளத்தில் பௌண்ட்ரக வாசுதேவன் அன்று ஆட்சிபுரிந்து வந்தான். கரவீரபுரம் எனும் தற்போதைய மஹாராஷ்டிரத்திலே ஸ்ரீகலவவாசுதேவன் ஆட்சிபுரிந்து வந்தான். விதர்பாவில் (மத்திய பிரதேசத்தின் தெற்குப் பகுதியில்) ருக்மி ஆட்சியில் இருந்தான். பந்தல்கந்து(மத்திய பிரதேசத்தின் வடக்குப் பகுதியில்) என்கிற சேடியில் சிசுபாலன் ஆட்சியில் இருந்தான். குஜராத்-மத்திய பிரதேச எல்லையை சுற்றியுள்ள அவந்தி எனும் பிரதேசத்தை விந்தன், அனுவிந்தன் எனும் சகோதரர்கள் ஆட்சி செய்து வந்தனர். இங்கு கூறப்பட்டுள்ள இவ்வனைத்து அரசர்களில் பெரும்பாலானோர் மிக மோசமான எதிரிகள்.
ஜெய்பூருக்கருகில் மத்ஸ்ய அரசை அப்பகுதி மன்னனான விராடனின் மச்சினனான கீசகன் தனது கைப்பாவைபோல நடத்தி ஆண்டுகொண்டு வந்தான். பாண்டியர்களைத் தவிர்த்து இந்தியாவின் தெற்கேயுள்ள அனைவரும் கௌரவர்கள் அணியில் யுத்தத்தில் இடம்பெற்றனர். வடக்கே உள்ள காஷ்மீரா எனும் இடத்தை காகோடக வம்சத்தின் கோனந்தன் எனும் துரியோதனின்
கூட்டாளி அரசாண்டு வந்தான். மேற்கே மத்ரா, சிந்து, காந்தாரம் ஆகியவை உள்ளன. மத்ரா நகரத்து அரசனான ஷல்யன் கௌரவர் அணியில் இடம்பெற்றான். சிந்து நகரத்து அரசனான ஜயத்ரதன் துரியோதனது சகோதரியின் கணவன். திருதிராஷ்டிரனது மனைவியான காந்தாரியோ காந்தார தேசத்தைச் சேர்ந்தவள். சகுனியும், அவனது தந்தையும் காந்தார தேசத்தை ஆண்டு வந்தனர். இதற்கும் மேற்கேயுள்ள பகுதிகளை ஜராசந்தனின் கூட்டாளியான காலயவனன் அரசாண்டு வந்தான். இப்படி தன்னைச் சுற்றியுள்ள அனைவரும் எதிரிகளாக இருக்கையில், எவ்வாறு அவர்களுக்கு எதிராக திட்டம்தீட்டி வெற்றி காண்பது?
கிருஷ்ணனுக்கு தனக்கேற்ற கூட்டாளிகள் பாண்டவர்கள்தான் எனப் பட்டது. அவ்வைவருமே அரண்மனையின் தந்திர சுவடுகளே படாமல் இமாலயத்தில் வளர்ந்தவர்கள். வெவ்வேறு தெய்வங்களின் அனுக்ரஹத்தால் பிறந்தவர்கள். அதனால் ஒரு சிறிதேனும் அவர்களிடத்தில் நேர்மை இருக்கும் என கண்ணன் நம்பினான். மேலும் அவர்களுக்கும், கண்ணனுக்கும் ஒரே கருத்தோட்டம் இருந்ததால் அவர்களிடத்தில் கிருஷ்ணன் நட்பு பாராட்டி வந்தான்.
ஒரு சில நல்லோரும் சூழ்நிலை காரணமாக தீயவர்களாக வேண்டிய கட்டாயம் எழுந்தது. காசி அரசன் அதில் ஒருவன். பாஞ்சால தேசத்து அரசனான துருபதன் மற்றொருத்தன். நல்லோருடன் பழகும்போது மாத்திரம்தான் இவர்கள் நல்லவர்களாக விளங்குவர். தனித்து விடப்பட்டால், எளிதில் தீயவருடன் கூட்டிணைந்துவிடுவர். மற்ற பிற மன்னர்கள் அனைவருமே தானும் தீயவராக இருப்பதோடு மட்டுமல்லாமல் தன்னை சுற்றி உள்ளோரையும் தீவினை நோக்கி இட்டுச்சென்றனர். இவர்களுக்கு மத்தியில் உலக நன்மைக்காக கிருஷ்ணன் பாடுபடுவது எவ்வளவு கடினமான ஒன்று என்பதை சற்றே ஊகித்துப் பாருங்கள்!
திரௌபதியின் சுயம்வரத்திலேதான் முதன்முதலில் கிருஷ்ணன் பாண்டவர்களை சந்திக்கின்றான். அனைவரும் திரௌபதியின் அழகைக்கண்டு சொக்கி நிற்கையில், பிராமணர்களாக வேடம்தரித்துநிற்கும் பாண்டவர்களை அவன் அண்ணன் பலராமனுக்கு அடையாளம் காட்டுகிறான். கிருஷ்ணன் அவனது உற்றார் உறவினர் பலரை அந்த சுயம்வரத்துக்கு அழைத்துச் சென்றிருந்தான். அவனது சீடனான ஒருவராலும் வெல்ல முடியாத சத்யாகி; அவனது பிறந்த நாளையேகொண்ட உறவினனான உத்தவன்; அவன் அண்ணன் பலராமன்; க்ருதவர்மன்; கதன்; ஷினி ஆகியோர் இதில் அடங்குவர். இவர் ஒவ்வொருவரொமே அந்த தனுசை முறிக்கக்கூடிய கைதேர்ந்த வில்லாளிகள். துரியோதனனும், கர்ணனும் முயற்சித்துத் தோற்றபிறகு, யாதவர்கள் முயற்சித்துப்பார்க்க முன்வந்தனர். ஆனால் கிருஷ்ணன் அவர்களைத் தடுத்து நிறுத்தினான். "இது நமக்கானதல்ல. நாம் வெறும் பார்வையாளர்கள் மாத்திரம்தான்", என்றான். எதற்காக அவர்களை கண்ணன் தடுத்தான்? அவனே ஏன் இதில் பங்கேற்கவில்லை? அர்ஜுனனது திறமையை அங்கிருக்கும் அரசர்கள் அனைவருக்கும் பறைசாற்ற வேண்டும் என்பதற்காகவே கண்ணன் இவ்வாறு நடந்துகொண்டான். இதுவே ஒரு தலைசிறந்த தலைவனது பண்பு. எங்கு திறமையைக் கண்டாலும், அவர்களை ஊக்குவிக்க வேண்டும். திரௌபதியின் சுயம்வரம் அர்ஜுனனின் திறனைப் பறைசாற்ற உற்ற மேடையாய் விளங்கியது. இது ஒரு யுக்திதான், எனினும் அர்ஜுனனைக் காட்டிலும் கிருஷ்ணன் இவ்விடத்தில் பலவீனமாகத் தெரிய வேண்டும். வில்லை உயர்த்தி நாணேற்றுவதை எல்லாம் கிருஷ்ணனால் விளையாட்டாய் செய்து முடித்துவிட முடியும். சொல்லப்போனால், அவனது சுயம்வரம்கூட இவ்விதத்தில்தான் நடைபெற்றது. இருப்பினும், பாண்டவர்களுக்கு சந்தர்ப்பம் அளிக்க விரும்பி, அர்ஜுனனுக்காகப் பின்வாங்கினான்.
அதன்பிறகு பீமனை விட்டு ஜராசந்தனைக் கொன்றான். ஜராசந்தனுக்கும் பாண்டவர்களுக்கும் இடையில் எவ்வித முன்விரோதமும் இருந்ததில்லை. ஆனால் அவனுக்கு கண்ணனிடத்திலும், யாதவர்களிடத்திலும் பல விஷயங்களில் முன்பகை இருந்தது. கிருஷ்ணன் கம்சனைக் கொன்றதாலேயே அவனது பெண்பிள்ளைகள் விதவைகளானார்கள். யாதவர்கள் அவனை விரட்டி அனுப்பினார்கள். ஒன்றுமில்லாத ஆயர்குல பாலகன் யாதவர்களை அவனுக்கெதிராக அணிதிரட்டி அவனது பலத்தையே கேள்விக்குறி ஆக்கிவிட்டான். கிருஷ்ணனே முன்வந்து ஜராசந்தனை கொன்றிருக்கலாம், எனினும் பீமனுக்கு அந்த வாய்ப்பு கிடைக்கட்டும் என்றெண்ணினான். பீமன் ஜராசந்தனை வீழ்த்தியதால் அனைவரும் பாண்டவர்களைக் கண்டு பயந்து நடுங்கத் துவங்கினார்கள். பலசாலிகளாகவும், தகுதிவாய்ந்தவர்களாகவும், நல்நடத்தைகொண்டு விளங்கியதாலும் கிருஷ்ணன் பீமார்ஜுனர்களுக்கு உறுதுணையாய் விளங்கி அவர்களை ஊக்குவித்தான். அவர்களுக்கும் கிருஷ்ணனது துணை தேவையாக இருந்தது.
ஏன் கிருஷ்ணன் யாதவர்களுக்கு இப்பெருமை கிட்டுமாறு செய்யவில்லை என நாம் வியக்கலாம். இது ஏனெனில், யாதவர்கள் ஜனநாயக அமைப்பிலானவர்கள். அவர்கள் பல அணிகளாக பிரிந்திருந்து ஒவ்வொரு குழுவுக்கும் வெவ்வேறு தலைவர்களை நியமித்திருந்தார்கள். இதனால் இவர்களுக்கிடையே உட்பகையும், கசப்பு மனப்பான்மையும் இருந்து வந்தது. மேலும், துவராபதிக்கு சென்ற பிறகு அவர்கள் வியாபாரிகளாக ஆகிவிட்டிருந்தனர். பணத்தைப் பார்த்ததும் தர்மத்தை விட்டு ஒதுங்கலாயினர். தமது க்ஷத்திரியத்துவத்தை விடலாயினர். அதனால் அவர்களுக்கு ஆதரவு அளிப்பதை விட்டுவிட்டு, நல்லரசு புரியத் தகுதிபெற்ற வேறொரு நபரைத் தேர்ந்தெடுத்தான். இதுவே நல்லாட்சிக்கான சிறந்த வழி. தர்மராஜன் அப்பேற்பட்டவன். யாதவர்களில் கிருஷ்ணனைத் தவிர வேறெவரும் நல்லாட்சி செய்யத் தகுதியற்றவர்கள். ஆனால் கிருஷ்ணனோ தான் அரியணையில் அமரப்போவதில்லை என அறிவித்திருந்தான். அதனால்தான் அவன் பாண்டவர்களுக்கு ஆதரவு அளித்து வந்தான். யாதவர்களுக்கு தொலைநோக்கு பார்வை என்பதே இல்லாமல் இருந்தது. பலராமனும், கிருஷ்ணனும் அண்ணன்-தம்பிதான் என்றாலுங்கூட அவ்விருவரின் தன்மையிலும் எவ்வளவு வேற்றுமை! பலராமன் அவன் காலத்தை கடந்தகால நினைவுகளிலும், குடியிலும், சூதாட்டத்திலும் கழித்து வந்தான். சத்ரஜித்துக்கோ பணத்தைத்தவிர வேறெதிமே நாட்டமில்லாமல் இருந்தது. அவன் பிரயத்தனம் முழுவதும் மேலும் மேலும் பணக்காரன் ஆகிவிடுவதிலேயே இருந்தது. உக்ரசேனனே வெறும் பேரளவிலேயே அரசனாக இருந்து வந்தான். வசுதேவனுக்கு தனது குடும்பத்தை கவனிப்பதற்கே நேரம் சரியாயிருந்தது. பொதுவாகவே இவ்வனைவரும் பணக்காரர்களாகவும் மெத்தனமாகவும் இருந்து வந்தனர். துணிச்சலாய் எதிலும் இறங்க அவர்களுக்கு மனம் வரவில்லை. அவர்களில் தகுதியானவர்கள் ஒருவரும் இல்லை. தம் மக்களாயினும் கிருஷ்ணன் அவரிடத்தில் பற்றற்று விளங்கினான். உண்மையில் ஒரு மக்கள் பிரதிநிதி எவ்வாறு நடந்துகொள்ள வேண்டுமோ, அவ்வாறே கண்ணன் நடந்துகொண்டான். தனது தொலைநோக்குத் திட்டங்களுக்கு பாண்டவர்கள்தான் உறுதுணையாக இருக்க முடியும் என்கிற காரணத்தால் அவர்களுக்கு ஆதரவு அளித்து வந்தான்.
அரசாளப்போவது தனது குடும்பத்தைச் சேர்ந்தவனா, தனது நண்பனா அல்லது தனக்கு பரிச்சயமே இல்லாத ஒரு அந்நியனா என்பது பற்றியெல்லாம் கிருஷ்ணனுக்குக் கவலையில்லை. எவ்வித ஆசாபாசங்களுக்கும் கட்டுப்பட்டு அவன் நடந்து கொள்ளவில்லை. எவனொருவன் நேர்மையாகவும், துணிச்சலோடும் நடந்துகொள்கிறானோ, அவனுக்கே தனது ஆதரவு என நிச்சயித்திருந்தான். துணிச்சலானவன்தன் எனினும் துரியோதனனோ நீதிநெறியற்றவன். யாதவர்களில் பலர் நேர்மையானவர் எனினும் துணிச்சலற்றவர். அதனால் நீதிநெறி தவறாத துணிச்சல்காரர்களான பாண்டவர்களுக்கே கிருஷ்ணன் தன் இறுதி மூச்சுவரை ஆதரவளித்து வந்தான்.
பாண்டவர்கள் வனவாசத்தில் இருக்கையில் திருஷ்டத்யும்னனும், துருபதனும் ஒரே ஒரு முறை மட்டுந்தான் அவர்களை சந்தித்துப் பேசினார்கள். கிருஷ்ணன் ஒருவன் மட்டுந்தான் மத்ஸ்ய தேசத்தில் அவர்கள் மறைநிலையில் இருந்த ஒரு வருடம்போக பிற நாட்களில் அவர்களை அடிக்கடி சந்தித்துப் பேசிப் பழகி ஆறுதலளித்து வந்தான். அவர்களது உத்வேகம் குறைந்து விடக்கூடாது என்றெண்ணினான். மேல்நிலையில் உள்ளனரோ அல்லது சமுதாயத்தின் அடிமட்டத்தில் உள்ளனரோ சூழ்நிலை எவ்வாறாக இருந்தாலும் சரி, நல்லவர்கள் எங்கிருந்தாலும் அவர்களிடத்தில் நட்புபாராட்டி வருவது ஒரு சிறந்த அரசியல் பிரதிநிதிக்கான அடையாளம்.
ராஜசூய யக்ஞ அத்தியாயத்திலேயே கிருஷ்ணனது ஆளுமை நன்கு விளங்குகிறது. யுதிஷ்டிரன் அவனிடத்தில், "என் மக்கள் எல்லோரும் என்னை ராஜசூய யாகம் செய்யுமாறு கூறுகிறார்கள். நீ தீர்க்கமான ஆலோசனை வழங்கக்கூடியவன். உண்மையில் நான் இதைச் செய்யத் தகுதியானவன்தானா? நீ ஒருவன்தான் உண்மைக்குக் கட்டுப்பட்டவன் என்பதால்தான் நான் உன் கருத்தைக் கேட்க விரும்புகின்றேன்!", என்று கூறுகிறான். கண்ணன் அதற்கு, "இந்த யக்ஞம் செய்ய நீ தகுதிபடைத்தன்தான் எனினும் ஜராசந்தன் உயிருடன் இருக்கும்வரை நீஇதனை செய்ய முடியாது. அவன் பேரரசன். அதனால் அவன் முதலில் கொல்லப்பட வேண்டும்", என பதிலளிக்கிறான். அவனது நண்பன் சந்தேகத்துடன் அவனிடத்தில் கேட்கும்போதும், கண்ணன் அவனிடத்தில் உண்மையையே பேசுகிறான். விநயமும் அன்பும் கூடிய அதே நேரத்தில் நேர்மையாகவும், தைரியமாகவும், திடமாகவும் மறுமொழி கூறுகிறான்.
கிருஷ்ணனது மகன் சம்பனும் துரியோதனனது மகள் லக்ஷணாவும் கணவன்-மனைவி. ஹஸ்தினாவதிக்கு கிருஷ்ணன் தூதுவனாக சென்றிருந்தபோது துரியோதனன் அவனை விருந்துக்கழைக்கிறான். கண்ணன் மறுத்துவிடுகிறான். தூதுவனாக வந்த ஒருவன் தான் வந்த காரியம் நிறைவேறும்வரை எதிரணியினருடன் தங்க முடியாது. அது தேவையற்ற சந்தேகத்தை விளைவிக்கும். அவன் பாண்டவர்களின் தூதுவனாக வந்திருப்பதனால், துரியோதனனிடத்தில், "நீ முதலில் சமரசம் செய்துகொள். அதற்குப்பின் நான் உனது விருந்தினனாக வருகிறேன்!", என்கிறான். பொதுவாக எதற்காக ஒருவர் பிறர்வீட்டு விருந்துக்குச் செல்கிறார்? ஒன்று அவர் பசியுடனோ, உதவியற்றவராகவோ இருக்க வேண்டும் அல்லது அவ்வீட்டினர் மீதுள்ள பரிவன்பின் காரணமாகவும் விருந்துக்குச் செல்லலாம். உண்மையிலேயே நீ அன்பு பாராட்டுபவனாக இருந்தால் சமரசத்துக்கு ஒத்துழை. அப்போது நான் உன் வீட்டு விருந்துக்கு வருகிறேன். அதில்லையேல், நான் ஒன்றும் ஆதரவற்றவன் அல்ல! என்பதை வலியுறுத்தவே கிருஷ்ணன் துரியோதனனிடத்தில் இவ்வாறு நடந்து கொள்கிறான். கிருஷ்ணனால் இவ்விஷயத்தை முகத்திலறைந்தாற்போல், நேரடியாகவும், நேர்த்தியாகவும் கூறிவிட முடிகிறது.
துரியோதனின் தந்தை திருதிராஷ்டிரனோ இன்னும் ஒரு படி மேலேசென்று கண்ணனை வரவேற்றான். கிருஷ்ணன் தூதுவனாக வருகிறான் என்றறிந்ததும் விலைமதிப்பற்ற உணவுவகைகளையும், பரிசுகளையும், பூமாலைகளையும், ஆபரணங்களையும், பணிப்பெண்களேயும், இன்னும் பல ஆடம்பரங்களையும் ஏற்பாடு செய்கிறான். இதைக் கண்டு கோபம்கொண்ட திருதிராஷ்டிரனின் சகோதரன் விதுரன் அவனை, "நீ கிருஷ்ணனை என்னவென்று நினைக்கிறாய்? இம்மாதிரி கேவலமான படாடோபங்களுக்கெல்லாம் அவன் மசிந்துவிடுவான் என நினைக்கிறாயா? நீ சமரசத்துக்கு உடன்பட்டாலே ஒழிய அவன் மகிழ்ச்சி காண மாட்டான். இவை எல்லாம் அவனுக்கு ஒரு பொருட்டா", என கடிந்துகொள்கிறான். எவ்வித சலனத்துக்கும், சபலத்துக்கும் இடம்தராத தலைசிறந்த அரசியல்வாதி கிருஷ்ணன்.
அடுத்த கட்டுரையுடன் முடியும்...
இந்த கட்டுரைத் தொடர் ‘ஷதாவதானி’ டாக்டர் ஆர். கணேஷ் அவர்கள் 2009இல் பெங்களூருவில் உள்ள கோகலே பொது விவகாரங்கள் நிறுவனத்தில் (Gokhale Institute of Public Affairs) நிகழ்த்திய கன்னட விரிவுரைகளின் ஹரி இரவிக்குமாரது ஆங்கிலத் தழுவலின் அடிப்படையில் எழுதப்பட்டது.
இதில் இடம்பெற்றுள்ள இராமாயணக் குறிப்புகள் அனைத்தும் வித்வான் ரங்கநாத ஷர்மாவினது எட்டு தொகுதிகளாலான அவ்விதிகாசத்தின் கன்னட மொழிபெயர்ப்பிலிருந்து வழங்கப்பட்டுள்ளன (இது பெங்களூருவிலுள்ள ராமாயண பிரகாஷான ஸமிதியின் வெளியீடு).
